Deze zomer was ik twee maanden in India om Ayurveda te studeren bij Dr. Satyajith Kadkol. Zowel yoga als ayurveda komen uit India, dus ik ging terug naar de bron. Ik was nog niet eerder in India geweest en toch voelde het als thuiskomen. Grappig hè!
Ik heb in die twee maanden zo ontzettend veel geleerd. Niet alleen van Dr. S., maar ook door daar te zijn en de mensen, dieren en natuur te observeren. Hieronder een kleine greep uit mijn ervaringen. En natuurlijk wat mooie plaatjes.
Leefwijze of geneeswijze?
Wat ik nu beter begrijp is dat ayurveda in eerste instantie een leefwijze is. Een leefwijze die in de Indiase cultuur is ingebakken. De mensen* leven in het ritme van de natuur. Ze eten lokaal, volgens het seizoen en hebben iedere maaltijd alle zes de smaken op hun bord liggen.
Ayurveda beschrijft een manier van leven die helpt om gezond te blijven. Lap je die wijsheden aan je laars en word je ziek? Dan is ayurveda ook een geneeswijze. Het vertelt je wat je hebt en hoe je beter kunt worden.
*In de steden is dit zeker niet altijd (meer) het geval.
Campus
We verbleven met zes studenten op een boerderij/landgoed/campus vlakbij de jungle. Een deel van ons eten konden we zelf oogsten. We hadden onze eigen koeien en de ayurvedische kruiden groeiden er tussen de tegels en tegen de gebouwen op. Het klinkt wel erg mooi hè? Nou, dat was het ook kan ik je vertellen. Ik heb tranen met tuiten gehuild toen het tijd was om afscheid te nemen.
Brahmamuhurta
Ik vond het bijzonder om te merken dat ik daar minder slaap nodig had dan ik gewend ben. Ik werd iedere ochtend uit mezelf om 5 uur wakker. Dat gebeurt me in Nederland nou nooit! Maar ik denk wel dat ik weet hoe dat komt. We zaten redelijk afgelegen, dus ik had weinig prikkels van buitenaf. Ik volgde het nieuws niet en keek geen films en series. Dus ondanks dat ik veel studeerde, kon mijn brein tot rust komen.
Ook merkte ik dat de energie daar hoger was. De plek is rijk aan prana, levensenergie. Onder meer omdat het omringt is door natuur. En het eten, dat hielp ook. De klassieke teksten beschrijven dat je het beste voor zonsopkomst (Brahmamuhurta) kunt opstaan, maar alleen als je de maaltijden van de vorige dag goed hebt verteerd. Door al dat verse en licht verteerbare eten dat ik voorgeschoteld kreeg, ging dat vanzelf!
Eten
Potverdikkies, wat heb ik daar lekker gegeten! Ik krijg spontaan heimwee als ik daar aan terug denk. Er werd iedere dag voor ons gekookt. In principe aten we twee keer: om 11:00 uur en om 18:00 uur. Soms at ik ’s ochtends een stuk fruit of een beetje pap (ik was ten slotte al om 5 uur wakker), maar eigenlijk paste dit ritme heel goed bij me. Met slechts twee eetmomenten, krijgt je spijsvertering de gelegenheid om alles goed te verteren en kan het daarna ook nog even uitrusten.
Het eten is zo smaakvol en gevarieerd. We hebben niet één dag hetzelfde gegeten. En door die smaaksensaties voelde ik me tevreden en compleet na een maaltijd, waardoor ik minder behoefte had om te snoepen en te snaaien. En dat is volgens ayurveda een goede zaak, want als je lichaam niet constant eten hoeft te verteren, houdt het energie over voor andere dingen!
Dr. Satyajith
Ik ben zo onder de indruk van deze man. Zijn kennis reikt ontzettend diep en hij is een goede leraar. Dr. S. heeft een ayurvedisch ziekenhuis in Udupi en is gespecialiseerd in Vata vyadhi (ziektes die worden veroorzaakt door Vata Dosha) en panchakarma (opschoonkuur). Van jongs af aan bestudeert hij de Vedas en wordt hij begeleid door zijn Guru. Daardoor weet hij dingen die nergens beschreven staan. Ik heb regelmatig met open mond naar hem zitten luisteren.
Dr. S. was niet onze enige leraar. Zijn vrouw Gayathri heeft zich gespecialiseerd in het maken van ayurvedische medicijnen en zij heeft ons een aantal traditionele recepten en technieken bijgebracht. De bereidingswijzen zijn tijdrovend en sommige ingrediënten kostbaar en schaars. Daardoor ben je heel zuinig met het eindproduct. Je verpakt het in kleine hoeveelheden om verspilling te voorkomen.
Spirituele verdieping
Ook op het spirituele vlak heb ik veel verdieping gevonden in India. Spiritualiteit is een belangrijke component van ayurveda. Dat hangt samen met de ayurvedische definitie van gezondheid die verder gaat dan het fysieke lichaam: de staat van de ziel, zintuigen en geest zijn net zo belangrijk.
Spiritualiteit is op alle mogelijke wijzen verweven in het leven van Dr. S en zijn familie en hij maakte ons daar deelgenoot van. We hebben tempels bezocht, puja’s gedaan, een swami bezocht, agni hotra beoefend en nieuwe mudra’s en mantra’s geleerd.
De energie die daarbij vrijkomt is overweldigend en steeg me regelmatig naar het hoofd, want ik ben dat helemaal niet gewend! Maar ik heb me er aan over gegeven en aan opgeladen.
Jai Hanuman
Halverwege ons verblijf, zijn we een lang weekend in Hampi geweest, de geboorteplaats van Hanuman. Deze God heeft de gedaante van een aap en staat symbool voor Vata dosha in ons lichaam. Net als een aap is Vata altijd in beweging en nogal onvoorspelbaar. In Hampi staat een tempel waar Hanuman is afgebeeld in meditatiehouding, met zijn handen in chin en jnana mudra. Volledig in controle. Zo zien we Vata niet vaak. En dat is precies de les die Dr. S. ons hier leert. Als Vata dosha uit balans is, is het destructief en neemt het de andere twee doshas, Pitta en Kapha, mee op boevenpad. Maar als het lukt om Vata onder controle te krijgen, heeft het, net als Hanuman, superkrachten!
Huiswerk
‘Ik dacht dat je klaar was met je studie’ krijg ik regelmatig te horen. Haha, niets in minder waar. Ik ben pas net begonnen! Er is zo ontzettend veel te leren, daar ben ik nooit klaar mee. En ik vind dat een geruststellende gedachte.
Dr. S. heeft me een hele berg huiswerk meegegeven. Iedere dag bestudeer ik de klassieke teksten en daar word ik heel gelukkig van. In Amerika ontdekte ik dat ik studeren ontzettend leuk vind en nu, na India, zit ik weer helemaal in de studiemodus. En als ik braaf m’n huiswerk heb gedaan, ga ik terug naar India om samen Dr. S. de diepere betekenissen te ontrafelen en…hoop ik dat hij me weer met veel huiswerk opzadelt.
Comments