Als je net met yoga begint, lijken sommige houdingen gewoonweg onmogelijk. Voor mij was deze er een van: prasarita padottanasana. Ik kon me niet voorstellen dat mijn kruin ooit de mat zou raken.

Jarenlang volgde ik fanatiek lessen en vanaf 2017 begon ik met verschillende yogadocentenopleidingen. Ik werd sterker en leniger, maar mijn hoofd bleef boven de grond zweven in deze vooroverbuiging.

Tot ik drie jaar geleden naar de VS verhuisde om ayurveda te studeren. Door het vele studeren en alle nieuwe pranayama en meditatietechnieken die ik leerde, had ik minder tijd voor yoga asana. Ik voelde me ‘uit vorm’, maar wat eigenlijk gebeurde was dat mijn lichaam eindelijk kon ontspannen en herstellen.

Mijn practice werd trager en speelser. En op een zonnige dag in Albuquerque rustte mijn hoofd ineens op de mat. Hoe was dat mogelijk met mijn Amerikaanse leefstijl?

Yoga asana is ‘sthira sukhamasanam’: de samensmelting van kracht, stabiliteit, moeite, discipline (sthira) en ontspanning, moeiteloosheid, comfort (sukha). Dat is wat ik meer en meer vind en kan belichamen.

Wat een boeiende reis heb ik afgelegd. Ik ben benieuwd waar de volgende 10 jaar me brengen!